նորություններ

1. Ամինաթթուների հայտնաբերում
Ամինաթթուների հայտնաբերումը սկսվեց Ֆրանսիայում 1806 թվականին, երբ քիմիկոսներ Լուի Նիկոլա Վոկելենը և Պիեռ Jeanան Ռոբիկեն ծնեբեկից մի բաղադրություն առանձնացրին (հետագայում հայտնի դարձավ որպես asparagine), առաջին ամինաթթուն հայտնաբերվեց: Եվ այս հայտնագործությունը անմիջապես առաջացրեց գիտական ​​հանրության հետաքրքրությունը կյանքի ամբողջ բաղադրիչի նկատմամբ և մարդկանց դրդեց որոնել այլ ամինաթթուներ:
Հետագա տասնամյակներում քիմիկոսները երիկամներում քարերի մեջ հայտնաբերեցին ցիստին (1810) և մոնոմեր ցիստեին (1884): 1820 թվականին քիմիկոսները մկանային հյուսվածքից հանեցին լեյցինը (ամենակարևոր ամինաթթուներից մեկը) և գլիցինը: Մկանների այս հայտնագործության պատճառով լեյցինը, վալինի և իզոլեյցինի հետ միասին, համարվում է մկանային սպիտակուցների սինթեզի համար անհրաժեշտ ամինաթթու: Մինչև 1935 թվականը հայտնաբերվեցին և դասակարգվեցին բոլոր 20 սովորական ամինաթթուները, ինչը դրդեց կենսաքիմիկոս և դիետոլոգ Ուիլյամ Կումինգ Ռոուզին (Ուիլյամ Կումինգ Ռոուզ) հաջողությամբ որոշել օրական ամինաթթուների նվազագույն պահանջները: Այդ ժամանակից ի վեր ամինաթթուները դարձել են արագ զարգացող ֆիթնես արդյունաբերության ուշադրության կենտրոնում:

2. Ամինաթթուների կարևորությունը
Ամինաթթուն լայնորեն վերաբերում է օրգանական միացությանը, որը պարունակում է և՛ հիմնական ամինո խումբ, և՛ թթու կարբոքսիլ խումբ, և վերաբերում է սպիտակուց կազմող կառուցվածքային միավորին: Կենսաբանական աշխարհում ամինաթթուները, որոնք կազմում են բնական սպիտակուցները, ունեն իրենց կառուցվածքային առանձնահատկությունները:
Մի խոսքով, ամինաթթուները էական նշանակություն ունեն մարդու կյանքի համար: Երբ մենք կենտրոնանում ենք միայն մկանների հիպերտրոֆիայի, ուժի ավելացման, վարժությունների կարգավորման և աերոբիկ վարժությունների ու վերականգնման վրա, մենք կարող ենք տեսնել ամինաթթուների առավելությունները: Վերջին մի քանի տասնամյակների ընթացքում կենսաքիմիկոսները կարողացել են ճշգրիտ դասակարգել մարդու մարմնում միացությունների կառուցվածքը և համամասնությունը ՝ 60% ջուր, 20% սպիտակուցներ (ամինաթթուներ), 15% ճարպեր և 5% ածխաջրեր և այլ նյութեր: Մեծահասակների համար անհրաժեշտ ամինաթթուների պահանջը կազմում է սպիտակուցի պահանջի մոտ 20% -ից 37% -ը:

3. Ամինաթթուների հեռանկարները
Հետագայում հետազոտողները կշարունակեն բացահայտել կյանքի այս բաղադրիչների առեղծվածները `պարզելու համար, որ դրանք ներգրավված են մարդու մարմնի հետ կապված բոլոր գործընթացներում: